Kosningar og kosningakerfið

Stjórnin hélt.  Kosningakerfið hélt ekki.

Ég legg til nýyrðið þvermælska, sem lýsir framgöngu forustumanna VG og xB - skýrir sig sjálft.  Annað nýyrði sem gæti verið viðeigandi er pirrupólitík sem þriðja pól við samræðu- eða athafnastjórnmál.  Þriðja nýyrði er stjórnmálsemvirðastbyggjaáþvíaðsagahækjurtilhálfs, eða SASS ef því er snarað á latínu og svo stytt.  Svo legg ég til að væntanleg ríkisstjórn taki upp skammstöfunina SOS í stað BS (Baugsstjórnin).

Friðlýsum svo: -Framsóknarflokkinn. -Vestfirði og Dalina. -Norð-NorðAusturland (svæðið frá Kaldbak að Smjörfjöllum). -101 Reykjavík

ES: Nú verður Valgerður formaður Framsóknarflokksins og Siv varaformaður.  Síðan ætti flokkurinn að keyra á ungmennafélagsandann, kvenfélagauppbyggingu og heimilisbókhald sem baráttumál.

Hver á kosningakerfið?  Sennilega eiga vísindin, stjórnmálaflokkarnir og kjósendur hlut í kosningakerfinu (fyrir utan "lýðræðishugsunina").

Vísindin vilja stefna að bestu stærðfræðilegu lausn, gefin eðlisfræðilega réttlætanleg randskilyrði. Núverandi KK (og einnig það síðasta) virkuðu á sinn hátt í öllum kosningum nema núna.  Einfaldasti mælikvaðinn á það er að minnihluti atkvæða gaf meirihluta þingmanna.  Óásættanleg að þetta gerist þó það sé ekki óásættanlegt að þetta GETI gerst.

Stjórnmálaflokkar vilja líta á sig sem stofnun og þannig er hætta á að þeir vinni gegn lýðræði.  Dæmi um þetta eru nokkur, tam 5% lágmarksfylgi, fjárstuðningur við flokka og hætta á flokksræði við val á frambjóðendum.

Kjósendur vilja yfirleitt geta beint atkvæði sínu í ákveðinn farveg, til flokka og/eða einstaklingum og að auki vilja þeir að atkvæði þeirra séu jafngild.  Nokkuð skortir á þetta hjá okkur svo sem með vægi atkvæða (1,9 í Norðvestur á móti Kraganum).  Einnig má benda á að í núverandi KK er "höfuðborgarsvæðið" með meirihluta á Alþingi, sem mjög líklega grefur undan því sjónarmiði að þingmenn frá einu svæði á Íslandi séu betri (eða verri) en frá öðru svæði.

Lausnir sem ég sé eru af þrennum toga;

1) Handahófskennt val hæfilegra margra fulltrúa okkar, tam 43, í stað kosninga.  Enginn gæti skorast undan, nokkurs konar kviðdómur.  Þessir fulltrúar hefðu að sjálfsögðu öfluga sveit sérfræðinga til að tryggja formalíuna.

2) Blandað kerfi, eins og tam í Þýskalandi og Ástraliu.

3) Neikvætt kerfi, þannig að innan lítt breytts KK gætu kjósendur kosið burt þá lista og frambjóðendur, jafnvel í öðrum  kjördæmum, sem þeim líkar síst við.  Þessu mætti blanda saman við núverandi jákvæða kosningu.

Meira síðar.